Koty to kłopotliwe i kapryśne stworzenia, ale potrafią się przywiązywać do ludzi. Jak się okazuje, to samo tyczy się widmowych kotów nazywanych nekomata lub bakeneko, tak jak ruda pannica, która przyszła z pomocą bohaterom w poprzednim odcinku. Łatwo zgadnąć, że Sakuyi nie udaje się jej wyekspediować z powrotem do krainy demonów, zaś przy okazji wychodzi na jaw kolejna interesująca zdolność Shinichirou, który dzięki pocałunkowi potrafi zobaczyć przeszłość i odkryć prawdziwe imię kocicy, tym samym zyskując nad nią władzę. Nad nim samym za to władzę zyskuje Sakuya, która – za namową nauczycielki, jak się okazuje, opiekującej się kłopotliwą panienką – zatrudnia Shinichirou jako swoją gosposię.

Większość odcinka zajmują sprawy, które określiłabym jako „porządkowe” – kolejna porcja wyjaśnień (zdecydowanie wprowadzanych zbyt ciężko i sztucznie) oraz trochę informacji dotyczących bohaterów (z uwzględnieniem tego, że Sakuya w szkole udaje słodką panienkę i ukrywa charakter sekutnicy). „Potwór tygodnia” wydaje się zaprojektowany specjalnie po to, by umożliwić wykazanie się kocicy, która zostaje nieodłączną towarzyszką Shinichirou, a przy okazji udowadnia, że ma całkiem duże możliwości bojowe. Szkoda tylko, że nie starczyło budżetu, by pokazać to na ekranie… Na koniec dostajemy jeszcze pobieżne wyjaśnienie, czemu Shinichirou jest taki niezwykły, na razie ograniczające się do stwierdzenia, że z powodu ogromnych ilości energii duchowej może służyć za „bateryjkę” nie tylko dla widmowej kocicy, ale także dla samej Sakuyi.

A jeśli mowa o tym, czego nie widać na ekranie: cenzura jest równie ostentacyjna, jak w pierwszym odcinku, chociaż scen, w których się pojawia, jest jakby mniej. Za to te, które widzimy (to znaczy, nie widzimy, ale widzielibyśmy, gdyby nie czarne plamy i smugi) są bardzo śmiałe, ale ze zgromadzonych przeze mnie informacji wynika, iż żadna stacja telewizyjna nie emituje wersji bez cenzury (często taką wersję miała na przykład stacja AT-X). Warto pamiętać, że to raczej nie decyzja złych decydentów z telewizji, ale pomysł producenta na zachęcenie widzów do kupna płyt BD/DVD obietnicą pokazania ze szczegółami damskich delikatesów. Obawiam się, że może to być decyzja chybiona, ponieważ na razie seria poza rzeczonymi atrakcjami jest dość przeciętna. Oczywiście zrelacjonuję jeszcze trzeci odcinek, ale pomału tracę nadzieję, by coś interesującego z tego miało wyniknąć.