Dramatycznych przygód dwóch przyjaciół, którym przyszło stać po przeciwnej stronie barykady w wydaniu postapokaliptyczno-emowampirzym ciag dalszy.

Od czasu ostatniego spotkania Yuuichirou zdążył trochę się uspokoić, ale raczej nie zmądrzał, choć jego misja życiowa się odrobinę zmieniła (uratować Mikę, zabić resztę krwiopijców). Shinoa z kolei bezskutecznie napastuje swojego przełożonego w celu odkrycia prawdy o mrocznych eksperymentach, jakie przeprowadzano na wychowankach sierocińca Hyakuya. Dowództwo zaś postanowiło przesłuchać wszystkich zainteresowanych w związku z niepokojącymi wydarzeniami w trakcie ostatniej bitwy (czyt. wszyscy podejrzani są o bycie szpiegami). W związku z tym, kiedy Yuu zostaje wezwany, musi udowodnić, że nie jest szpiegiem, pokonując przypadkowego wampira i odpowiadając szczerze na pytania… pod groźbą zrobienia kuku jego przyjaciołom? Seeeeeerio? Armia tak traktuje swoich żołnierzy? I nikt nie ma nic przeciwko? Ano tak, przecież są tacy, którym wszystko wolno (ale to pewnie ja się nie znam…). Ale zaraz, to były rany kłute… Jakieś leczenie czy coś? Nieee, to tylko zadrapanie, bo wcale nikt nie wbijał nikomu sztyletu w ramię. A tak w sumie to w ten sposób dowództwo chciało przekonać Yuuichirou do szpiegowania Gurena Ichinose dla nich… Znaczy, fajnie że pokazuje się wewnętrzne konflikty i nie stara się wybielać poczynać ludzkości, ale może jakoś tak… bardziej przekonująco poproszę?

To u ludzi, a co słychać po drugiej stronie barykady?

Feridowi się nudzi, a Mika jak zwykle cieeeeerpi…

Wampiry tymczasem urządzają zebranie w sprawie odkrycia nowej/starej broni masowanego rażenia, która nie powinna znajdować się już w rękach ludzi, bo Krul Tepes była zobowiązana pozbyć się wszystkich królików doświadczalnych z laboratorium Hyakuya… Cóż, sekrety, sekrety i sekrety! Wszyscy przed kim coś ukrywają, knują i szantażują się nawzajem. Cóż, po obu stronach konfliktu sprawy nie wyglądają zbyt ciekawie, ale w imię wyższych celów przecież można współpracować, prawda? No niby moooożna, ale knujemy dalej! Tym samym powstaje krwiopijcze kółeczko tajemnic: Krul, Mika i Ferid taplają się w jednym bagienku i jak na razie nie mogą/nie zamierzają z niego wyłazić.

Każdy ma swoje błotko, każdy kombinuje jak koń pod górkę, a na horyzoncie kolejna bitwa. Nagoya Kessen Hen, czyli „Bitwa o Nagoyę”, to bezpośrednia kontynuacja wydarzeń z poprzedniej serii i jak na razie utrzymująca formę poprzedniej. Zmieniło się niewiele: większość aspektów świata przedstawionego leży i kwiczy, bo jak na razie (pytanie czy w ogóle…) nie dostaliśmy odpowiedzi na kilka podstawowych pytań, ale teoretycznie można je zignorować i wierzyć w umowność zaserwowanej widzowi rzeczywistości. W końcu te schematy już tyle razy wykorzystywano… Scenariusz? Ma to ciekawe elementy, ale realizacja jak na razie wychodzi twórcom średnio (i odnosi się to do mangaków, jak i ekipy od anime). Teoretycznie wiemy, czego się spodziewać, jeśli jesteśmy na bieżąco z nadal wychodzących pierwowzorem, ale krążą pogłoski o możliwych zmianach fabularnych (oczywiście pod czujnym okiem autorów oryginału), czego efektem może być zakończona, a nie urwana seria. Cóż, na razie niespodzianek żadnych (technicznie powtórka z rozrywki, chociaż nowe piosenki wyraźnie różnią się od poprzedniczek – na plus czy na minus? Trudno powiedzieć…) i miejmy nadzieje, że tak pozostanie, bo jeśli twórcom zamarzą się jakieś zmiany, może być tylko gorzej. A wtedy ze średniego średniaka zrobi się rzecz nie do oglądania.

Uuuups… Coś mi chyba nie wyszło z tym ostrzem…

A, bohaterowie jeszcze radośnie trenują (choć to w sumie bardziej biwak pośród ruin Tokio), żeby lepiej posługiwać się demonicznymi ostrzami. Cóż, wystarczy dogadać się ze swoim demonem, żeby rozmnożyć ostrza i… dostać wielką trumnę w prezencie! Nie no, ok, dowiadujemy się czegoś o mrocznej i smutnej przeszłości dwóch najbardziej lubiących się podopiecznych Gurena. Ale nadal, bez zaskoczenia jakiegoś szczególnego…