Po tym, jak niemożliwe stało się możliwe w odcinku nr 2, pozostało już tylko szaleństwo. Szaleństwo zmysłów i pragnień, doprowadzonych do ostateczności. Śmierć i życie. Cierpienie i rozkosz. Skrajności uzupełniają się i znajdują spełnienie w punkcie absurdu, daniu, którego codzienna obecność przysłania czającą się za nim frenezję – hamburgerze.

Hisako podchodzi do tego wyzwania z szokująco wystudiowanym okrucieństwem. Na oczach widzów odcina głowę żywego żółwia morskiego i utacza z niego krew.

Tym samym przygotowanie przez nią posiłku staje się rytuałem, w którym mimowolnie uczestniczą widzowie oraz jury, wciągnięci w ten krwawy obrządek. Nic nie odbywa się jednak bez przyczyny, Hisoko wytrąca degustujących z zastanej rzeczywistości, przez to otwierając ich na nowe zmysłowe doświadczenie.

A jest czego doświadczać. Jej hamburger to nie tylko pełny smak, osiągnięty dzięki użyciu wywaru ze skorupy jako podstawy sosu, ale też perfekcyjna tekstura, która uzupełnia pełnię smaku głęboką satysfakcją aksamitnego dotyku.

Trudno sobie wyobrazić, aby na tym tle propozycja Akiry była jeszcze bardziej szokująca, a jednak była. Döner kebap! Potrawa wzgardzona, bezustannie profanowana na całym świecie w oślizgłych barach jak z przedsionku koszmaru, tutaj ujawnia swoje prawdziwe oblicze. Baranie i wołowe mięso, zaserwowane w picie, okazało się skrywać niejedną tajemnicę.

Największą okazała się marynowana cebula, ujawniająca w sobie oszałamiające bogactwo. Burger z kebabem w wydaniu Akiry stał się dziełem kompletnym, a pita, mięso, sos oraz marynowana cebula, każde z nich z osobna przepełnione zmysłową przyjemnością, razem tworzą Gesamtkunstwerk, dzieło totalne, niedające się rozpatrywać w kategorii swoich składowych.

Wobec takiej siły woli Hisako okazuje się bezradna, a jej głębokie przywiązanie do Eriny zbyt słabe, aby móc konkurować z niekiełznaną i nieograniczoną ambicją Akiry. Wynik pojedynku był jasny. Jednak kończąc pojedynczy epizod szaleństwa, trzeci odcinek nowej serii Shokugeki no Souma jednoznacznie wskazał zarazem, że jest to jednie krótki etap kulinarnej podróży, której kontynuacji nasze słabe umysły wyobrazić sobie nie są w stanie. Już niedługo czas na pojedynek dumnego Włocha Takumiego i satystycznego pedanta Subaru!