Jak można było przewidzieć, nasi bohaterowie przeżywają pozorowany atak na transportującego ich vana. Na tym jednak ich problemy się nie kończą, bo cała grupa trafia w osobliwe miejsce.

Okazuje się, że wraz z wieloma innymi sobie podobnymi znaleźli się w czymś przypominającym duży magazyn. Tam dziewczyna wyglądająca identycznie jak Anji informuje ich, że ich wyroki zostały anulowane i trafili tu z jedną misją – przeżyć.

Oczywiście większość więźniów ma w nosie jej słowa, bo najważniejszą sprawą dla nich okazują się łatwo dostępne kobiece wdzięki klona Anji i innych osadzonych kobiet, na których mogliby sobie poużywać. W obronie dziewczyn stają m.in. Fong i Liu, a wszyscy zebrani poznają przy okazji nową funkcjonalność obroży, które noszą, mogących pozbawić ich głów, jeśli będą walczyć między sobą. Na szczęście na nudę nie będą mogli narzekać, bo trafili akurat na porę obiadową stada bardzo słabo narysowanych i animowanych potworów.

Nie wiadomo skąd się wzięły, wiadomo natomiast, że w krótkim czasie potrafią przerobić dużą ilość osadzonych na mus truskawkowy. Oczywiście z wyjątkiem protagonisty, bo gdy przychodzi jego pora, dzieje się coś dziwnego, co sprawia, że przelatuje on dynamicznie tyłem przez pomieszczenie, zapewniając przy okazji robotę dla ekipy szklarzy na jakiś tydzień.

Miało być tak pięknie, a tu cały misterny plan w… Cóż powiedzieć, znowu mamy wzięte z sufitu (dosłownie) potworki, tajemniczą i potężną moc protagonisty (zapowiedź kolejnego odcinka obiecuje nam wyjaśnić, o co chodzi) i znowu spisek, mający na celu zebranie dużej grupy wampirów w jednym miejscu i efektowne ich wytłuczenie. Kto za tym stoi, czym są te potwory i jaki w tym wszystkim sens (albo bezsens), przyjdzie nam pewnie dowiedzieć się w kolejnych odcinkach, o ile ktoś dotrwa, bo nie zdziwię się wcale, jeśli sporo osób po tym odcinku rzuci serię w cholerę. Ja muszę kolejny zobaczyć, więc trzymam kciuki, aby było trochę chociaż normalniej i lepiej graficznie.