Odcinek trzeci kończy walkę między Shinem a nauczycielem historii. W końcówce poprzedniego odcinka widzieliśmy, że nasi bohaterowie zostali uwięzieni na dachu bez możliwości ucieczki, więc tym razem nie było już wyjścia poza podjęciem walki.

Na szczęście chłopak zaczyna łapać, o co chodzi w tej grze i od czego w głównej mierze zależy moc jego generała. Chociaż walka ciągnie się już trzeci odcinek, nie miałem odczucia przesytu – co więcej, bardzo fajnie mi się na to wszystko patrzyło, w głównej mierze dlatego, że sceny akcji są bardzo dobrze i dynamicznie zekranizowane. Zakończenie walki (oczywiście zwycięskiej dla protagonisty i jego generała) pokazuje, że chłopak szybko się uczy i jest cwany. Cieszy też, że po początkowej fazie paniki w tym odcinku zachowywał się już bardzo przytomnie.

W trakcie walki otrzymujemy także niewielką porcję wyjaśnień, które pogłębiają naszą wiedzę na temat świata. Podoba mi się, że oszczędza się nam bełkotu i zasypania mnogością informacji, co zawsze irytowało mnie w podobnych produkcjach.

Po zwycięskiej walce jest chwila na rozwijanie relacji między parą głównych bohaterów. Co również mnie cieszy, oszczędzono nam typowych schematów i dobrano ich charaktery na tyle neutralnie, że mimo niewielkiej ilości czasu udało im się wzbudzić moją szczerą sympatię. Chłopak jest konkretny, ma głowę na karku, przestał panikować i zaczął myśleć logicznie, nie przejawia głupawych zachowań i nie ma traum z dzieciństwa. Jego generał natomiast poza bojową postawą potrafi wykrzesać z siebie prawdziwie ludzkie, zwyczajne uczucia. Oszczędzono tej postaci przesadnej wyniosłości oraz skrajnych i idiotycznych zachowań, co potrafiło doszczętnie zniszczyć niejedną tego typu kreację.

Niestety nie jest im dane długo cieszyć się spokojem, ponieważ na dachu pojawia się koleżanka z klasy chłopaka, jak szybko się okazuje, również biorąca udział w grze. Nie wiadomo, czy głównego bohatera i jego zmęczonego walką generała czeka już w następnym odcinku kolejna potyczka, czy raczej jest to tylko widowiskowe wprowadzenie na scenę nowych postaci.

Nie spodziewałem się tego, ale muszę przyznać, że Soul Buster to porcja naprawdę dobrej rozrywki i udana (na razie) adaptacja karcianki. Mimo ograniczonego czasu antenowego potrafi pokazać wciągającą i ciekawą historię.

Plusy:

• sympatyczna i wyłamująca się ze schematów para głównych bohaterów
• ładne i dobrze zrealizowane sceny walk
• interesująca historia

Minusy:

• długość odcinków (jak dla mnie za krótkie)
• efekty graficzne (krople farby, paski, spękania), które psują ładną i widowiskową stronę wizualną

Trudno w tej chwili powiedzieć, w jaką stronę pójdzie ta seria, ale jeśli utrzyma obecne tempo i poziom wydarzeń, to uważam, że nie będzie źle. Oczywiście nie należy oczekiwać, że będzie to czarny koń sezonu, ale na chwilę obecną uważam, że jako anime rozrywkowe świetnie spełnia swoją rolę.