B-Project: Zecchou*Emotion – odcinek 2

Śledzenie życia dzikich biszy jest ogromnym wyzwaniem, wymagającym najwyższych kwalifikacji zawodowych oraz technicznych. Przygotowania i skupienia wymaga nawet elementarny poziom obserwacji, jakim jest odróżnianie poszczególnych biszy. Pomocny przy tym jest ich podział na podstada: gdy widzimy dwa bisze trzymające się razem, jest to zapewne podstado Kikatore, trzem odpowiada THRIVE, czterem KiLLER KiNG, pięciu natomiast MooNs. Nie jest to technika absolutnie niezawodna, ale niezwykle przydatna przy braku innych wyróżników.

Przykład zastosowania omawianej techniki: bisze patrzące w prawo identyfikujemy jako THRIVE, patrzące w lewo jako KiLLER KiNG.

Podobnej klasy wyzwanie staje przed operatorami kamery, co jest związane z obecnością różnego rodzaju zaburzeń audiowizualnych. Iskry, błyski, rozmycia oraz zaburzenia koloru i kształtu sprawiają, że wychwycenie ujęć naturalnych dla ludzkiego oka wymaga wiele wysiłku.

Przykłady zaburzeń: z lewej iskry i prześwietlenie; z prawej rozmycie, transparentność i zaburzenia kolorów. Przykłady deformacji są dostrzegalne w całości materiału.

Mimo tych trudności aktualna runda obserwacji przynosi przełom w rozumieniu zachowań biszy. Jest on owocem zastosowania metod opisu stosowanych do watah wilków. Teoria dominacji i uległości, rozpropagowana w latach siedemdziesiątych przez biologa Dave’a Mecha, w latach późniejszych została przez niego zarzucona, gdy obaliły ją bardziej szczegółowe badania. Obecnie jest potwierdzana głównie w mało skutecznych zachowaniach naśladowczych słabo rozwiniętych grup naczelnych, głównie z rodzaju inceli oraz spokrewnionego gatunku Pickupus artistus. Z zaskoczeniem odnotowano więc, że teoria ta idealnie opisuje strukturę społeczną biszy.

Dla celów porównawczych prezentujemy stado wilków w środowisku naturalnym.

Wszystkie bisze są samcami beta. Istotnie, nie przejawiają one najmniejszej zdolności do walki o własną pozycję, zadowalając się wydawaniem okrzyków, gdy wiedzą, że nie wywoła to zagrożenia. Doskonale ilustruje to przebieg konfliktu o taniec. Ważną częścią żerowania biszy jest wykonywanie zsynchronizowanych wymachów kończyn, które jeden z członków KiLLER KiNG okazuje się wykonywać nieodpowiednio. Będąc samcem beta, osobnik ten demonstruje jedynie rachityczne próby poprawy swojej sytuacji. Poza tym ograniczone zdolności komunikacyjne biszy nie pozwalają na przekazanie, co dokładnie nie tak jest z prezentowanym przez niego tańcem. Ich komunikacja sprowadza się do dalszych serii rytualnych okrzyków.

Osobnik po lewej próbuje nakarmić źle tańczącego bisza, gdyż ten odmawia przyjmowania pokarmu. Osobnik z prawej powstrzymuje go. Kalekiego osobnika należy poświęcić dla dobra stada.

Jego sytuacja ulega dalszemu pogorszeniu, gdy nie zostaje zaakceptowany przez grupę moeczków głupawych. Bycie odrzuconym nawet przez tak prymitywne stworzenia groziłoby degradacją ze statusu beta do omega. Na szczęście dla bisza, w zdobyciu akceptacji moeczków pomaga mu protagonistka, jedyny osobnik znajdujący się nawet niżej na szczeblach drabiny pokarmowej niż moeczki.

Moeczki nie udzielające akceptacji.

Po zdobyciu akceptacji bisz zaczyna tańczyć jak trzeba. Co było nie tak z jego tańcem, i co dokładnie się zmieniło, jest zagadnieniem wymagającym dalszych badań.

Comments on: "B-Project: Zecchou*Emotion – odcinek 2" (1)

  1. Duzo bym dała żebyś zajawkował całę tę serię. Moeczki głupawe są absolutnie cudowne. <3

Leave a comment for: "B-Project: Zecchou*Emotion – odcinek 2"