W trzecim odcinku drużyna Masato wyrusza do małej wioski, by pomóc jej mieszkańcom uporać się z potężną demonicą, która ma bzika na punkcie przystojnych osobników płci męskiej i co jakiś czas żąda kolejnych ofiar.

Fabularnie ten epizod przedstawia się raczej przeciętnie, aczkolwiek wielkiej tragedii nie ma. Kilka mniej lub bardziej udanych żartów, jedna niespodzianka i odrobina powagi w postaci opisu mocno patologicznej sytuacji rodzinnej. Gdyby jeszcze fanserwis ograniczyć do okazjonalnych ujęć bieliźnianych, to nawet byłoby całkiem nieźle. No ale oczywiście trzeba jakoś wykorzystać nie tylko obecność nowych koleżanek głównego bohatera, ale przede wszystkim mamusię, która zupełnie na swój wiek nie wygląda, ale za to bardzo hojnie obdarowała ją natura. Może i ten motyw ma wśród czytelników swoich fanów i im się to podoba. Ja czegoś takiego zupełnie nie trawię i odbiera mi to jakąkolwiek przyjemność z oglądania.

Aczkolwiek dwie nowe bohaterki są niewątpliwymi zaletami tej produkcji. Przede wszystkim w porównaniu do mamusi, której szczytem ambicji jest przygotowanie syneczkowi dobrego jedzenia, i która skrzyczana(!) przez własną latorośl rozkleja się i zaczyna przepraszać, że żyje… Naprawdę miło jest mieć dla przeciwwagi nie aż tak porywczą tsundere Wise i sympatyczną Portę.

Gdyby tylko demonica była w stanie zlikwidować wady tej serii…

P.S. Reszta bez zmian.