Kredyt zaufania, który seria może dostać w odcinku pierwszym, wyczerpuje się na ogół w odcinku drugim. Nie wystarczy olśnić widza atrakcyjnym zawiązaniem akcji, trzeba mu pokazać, z czego będzie się składać cotygodniowe „mięsko” danego tytułu. Pod tym względem Denpa Kyoushi o tyle nie rozczarowuje, że od początku nie wieszał poprzeczki zbyt wysoko. Zawiązanie akcji okichał niemal całkowicie, od razu przechodząc do „pedagogicznego problemu tygodnia”, a ten odcinek pokazuje, że chyba takiego właśnie trendu należy się spodziewać. Tym razem na tapecie mamy przewodniczącą klasy, oczywiście kujonkę-okularnicę, której kompletnie nie odpowiada dezynwoltura, z jaką Junichirou podchodzi do obowiązków nauczyciela. Większym problemem okazuje się jednak to, że ktoś śledzi każdy krok naszego otaku, czekając na nieuchronne potknięcie…

Powtarzam swoją opinię – Denpa Kyoushi ma styl i charakter komedii z końca lat dziewięćdziesiątych, przy czym teraz dodałabym, że niezbyt starannie robionej komedii. Bohater w tym odcinku nieszczególnie ma okazję błysnąć intelektem, główny wątek jest tu naciągnięty za uszy i popychany wyłącznie zbiegami okoliczności, a subtelne uwagi mające dać widzom do myślenia walą po głowie jak cepem. W dodatku plącze się tutaj paskudna dwuznaczność moralna, z której chyba scenarzysta nie zdawał sobie sprawy, biorąc pod uwagę, że Junichirou jest pokazywany jako postać komiczna, ale pozytywna.

Wizualnie zaczyna straszyć niski budżet. Na szczęście postaci są nadal łatwe do odróżnienia i zidentyfikowania, ale w ujęciach zbiorowych straszą nieruchome, uproszczone potworki, a oddalanie się kamery miewa tragiczne skutki dla jakości obrazu. W dodatku wyraźnie słychać, że zatrudniona do roli siostry bohatera idolka, Rena Matsui, kompletnie sobie nie radzi – brzmi sztucznie i drewniano.

Mimo to – a jednak – nie mogę się pozbyć sentymentu dla tej serii. W dużej mierze dlatego, że uwielbiam starsze anime razem z ich zestawem wad, więc jestem dość wyrozumiała dla wszelkich usterek Denpa Kyoushi. A także dlatego, że to anime stanowczo potwierdza, iż nie jest fanserwiśne, co samo w sobie stanowi w obecnych czasach ewenement w przypadku takiej serii.