Jedyne, czym zaskoczyły mnie kolejne odcinki Million Doll, to czas ich trwania – zamiast po osiem minut, jak pierwszy, trwały zaledwie po cztery. Poza tym bez niespodzianek, czyli źle.

Seria nadal próbuje ukazać różne aspekty życia idolek i ich fanów, ale robi to wyjątkowo nieudolnie. Ponownie w nierównym rytmie skacze między bohaterami. Ryuu, fan koncertów na żywo, wspiera lokalne idolki albo do momentu, w którym wypadają z obiegu, albo do chwili, gdy zaczynają być zbyt sławne, by mógł na bieżąco bywać na ich występach. Suuko, która w teorii miała być główną bohaterką, po prostu siedzi przy komputerze i w sumie niczego nowego się o jej postaci nie dowiadujemy. Tyle, jeśli chodzi o przekrój fanów. Z przekrojem idolek sprawa ma się jeszcze gorzej. Jedne szykują się do swojego wielkiego debiutu w Tokio, a inne przeżywają, że nie za bardzo mają możliwość wyrwać się ze swojej maleńkiej agencji i rozkręcić prawdziwą karierę. Tyle łącznie akcji znajdziemy w dwóch kolejnych odcinkach Million Doll.

Z seriami krótkometrażowymi bywa różnie – nie jestem ich fanką, bo często odcinki sprowadzają się do mało śmiesznych, pospiesznych gagów. Z Million Doll jest jeszcze gorzej, bo seria udaje, mimo krótkiego metrażu, że jest czymś więcej niż wylęgarnią skeczy. Niestety, prawda jest taka, że nie potrafi być nawet tym. Jakby tego było mało, całość została po prostu źle zrobiona – paskudna animacja, krzywe projekty postaci, kiczowata muzyka… Mówiąc krótko – wyjątkowo nieudana produkcja, której nie poleciłabym absolutnie nikomu.