Zbliża się majowy długi weekend, czyli kumulacja świąt nazywana w Japonii Golden Week. Zanim jednak uczniowie szkoły w Ashigaoce będą mogli cieszyć się wiosenną labą, trzeba jeszcze napisać kilka klasówek… Co może być trudnym wyzwaniem, w szczególności dla osób takich jak Natsumi, dla której każdy przedmiot okazuje się piętą achillesową. Inna rzecz, że nie odbiera jej to bojowego ducha, a przerwa między lekcjami z pewnością wystarczy do przyswojenia wymaganego na sprawdzianie materiału… Prawda?

Zastanawiam się, czy to tylko kwestia tych trzech odcinków, ale odnoszę wrażenie, że w porównaniu do pierwszej serii Non Non Biyori ta przesunęła odrobinę środek ciężkości w przypadku bohaterek. Poprzednio na pierwszym miejscu znajdowała się Hotaru, nowa przybyszka, starająca się odnaleźć swoje miejsce w przyjaznym, ale zupełnie dla niej egzotycznym miejscu. Tutaj najwięcej uwagi poświęca się Renge, nad wiek odpowiedzialnej pierwszoklasistce, która traktuje szkolne obowiązki niezwykle poważnie – w odróżnieniu od swojej starszej siostry, która, tak się składa, jest w tejże szkole jedyną nauczycielką… Ciekawa jestem, na ile to kwestia materiału źródłowego, a na ile popularności tej właśnie postaci wśród fanów.

Po trzech odcinkach nic się nie zmieniło: Non Non Biyori Repeat z całą pewnością spodoba się wszystkim, którym podobała się pierwsza seria. Renge jako centralna („główna” to chyba nie jest to słowo) bohaterka ma niestety jedną wadę: jako znacznie młodsza od reszty towarzystwa jest troszeczkę „z boku”, a to oznacza, że historie jej poświęcone zawierają nieco mniej Hotaru, Natsumi i Komari niż poprzednio. Jak pisałam – nie wykluczam, że ten trend się jeszcze zmieni, a nawet jeśli nie, pozostaje podziwiać, jak z codziennych i zwyczajnych tematów – rozpaczliwego zakuwania w ostatniej chwili, szukania motywacji do odrobienia lekcji – udaje się tu zrobić pełne wdzięku i lekko surrealistyczne skecze.