Maximum spooky

Wreszcie mamy akcje! I to jeszcze jaką. Gdy w poprzednim odcinku zobaczyłem Antagonistę numer 239 z oddziałem Opancerzonych Przydupasów, szczerze mówiąc nie miałem pojęcia, jakiego rozwiązania problemu mam się spodziewać. Momonga wydaje się dwoma zupełnie różnymi osobami podczas swoich monologów wewnętrznych i rozmów z podwładnymi, więc nie było jasne, że dostaniemy krwawą bitwę. Być może Papa Bones spróbuje użyć jakiegoś podstępu, może jakiejś iluzji, żeby skierować Opancerzonych Przydupasów w inny, bardziej odludny region. Zdecydowanie nie spodziewałem się, że jak typowy młodociany władca ciemności zacznie mordować ludzi zaklęciami na prawo i lewo. A już sama akcja Rycerza Śmierci (ten z obrazka, dla tych powątpiewających) i jego wielokrotne nabijanie dowódcy rycerzy na przerośnięty miecz przyprawiła mnie o bardzo niedystyngowany rechot. Co tu dużo mówić, mimo niewielkiego budżetu Overlord potrafi zaprezentować walkę w bardzo atrakcyjny, celowo przesadzony sposób. Nie trzyma ona w napięciu, ale bądźmy szczerzy, gdyby naszemu bohaterowi przyszło walczyć z czymś na jego poziomie, z wioski i przyległości zapewne pozostałby jedynie dymiący krater.

Po trzecim i ostatnim odcinku który pokryję w tej serii zajawek należałoby odpowiedzieć na pytanie: czy warto? Ja bawiłem się świetnie przez wszystkie trzy odcinki, doceniając te spokojniejsze momenty z przemyśleniami naszego bohatera, obserwując interakcję pomiędzy nim a pozostałymi indywiduami zamieszkującymi Grobowiec Nazaricka i wreszcie śmiałem się jak głupi, patrząc, jak Momonga masakruje ludzi, bo może. Innymi słowy, jako że tylko moja opinia liczy się podczas pisania tejże zajawki, mogę serdecznie zarekomendować Overlorda każdemu fanowi fantasy w mrocznym wydaniu a także tym, którzy szukają w anime czegoś nietypowego. No bo kiedy ostatnio mieliśmy za bohatera dwuipółmetrowy szkielet?