Seans rozpoczynamy w parku, gdzie Fujiwara i Yagami trenują, trenuje również Sakura, która jako koordynatorka sztafety ma obowiązek informować zawodników o idealnym czasie na start. Yagami wyraźnie nie daje z siebie wszystkiego i coś go mocno gryzie. Bez obaw jednak, pod wpływem złotych myśli różnych postaci, jak również pokładanego w nim zaufania, weźmie się w garść. Ach, czym byłyby sportówki bez magicznego „wierzę w ciebie”?

Wrażenie pędu fabularnego zostało utrzymane, chociaż może jest to efekt prawdziwego wysypu nowych bohaterów.

Po pierwsze kojarzony być może z poprzedniego odcinka nauczyciel, Yuujirou Dan, który okazuje się opiekunem klubu i trenerem stride’a. Zjawia się co jakiś czas, by udzielić kilku porad oraz zakomunikować drużynie, że oto startują w zawodach i to już za miesiąc.

Po drugie tajemniczy długowłosy senpaj, Kyousuke Kuga, pojawia się na treningu, zaszczyca Yagamiego metafizyczną wypowiedzią na temat natury wiatru i zmywa się szybciutko. Czas na odkrycie jego tajemnic jeszcze nie nadszedł, chociaż trudno się paru spraw nie domyślać.

Trzecią istotną postacią, chociaż wyraźnie drugoplanową, jest siostra Hasekury, Diane. Projektantka i właścicielka kilku sieci sklepów odzieżowych wchodzi na scenę w charakterze sponsora drużyny. Tym samym problem „skąd oni biorą na to wszystko pieniądze?” został jako tako rozwiązany. Diane jest bardzo chętna do pomocy, ale, ponieważ nie ma nic za darmo, oczekuje od chłopców zapłaty. A płacić mają ciałem… Tak, dobrze się domyślacie: będą modelami.

Dla mej przyjemności zostają zatrudnieni do odbycia sesji w strojach wieczorowych. Dodatkowo wszyscy widzowie o wyrafinowanych gustach docenią fakt, że część drużyny przyjdzie nam podziwiać również w zwierzątkowych piżamkach oraz, absolutny super bonus, Kohinatę w damskich fatałaszkach.

Cóż, Diane jest osobą zdecydowanie ekscentryczną, ale ponieważ jest również sprawczynią fanserwisu sponsorującego odcinek, z miejsca ją polubiłam. Poza tym dzięki jej fotograficznym pasjom wychodzi na jaw, że starszy brat Yagamiego, Tomoe, również biegał w sztafecie, teraz zaś doskonali swe talenty w Ameryce. Zaraz zaraz, czy to nie on i Kuga byli bohaterami filmiku otwierającego pierwszy odcinek? Tym samym wszystkie dekoracje do przedstawienia historii o zawiedzionym zaufaniu i złamanych sercach są już ustawione. To lubię!

Na koniec, chociaż zdecydowanie nie najmniej ważni, pojawiają się przedstawiciele drużyny stride’a z liceum Saisei, wraz ze swoją największą gwiazdą, niejakim Reijim Suwą.  Oto przyszli przeciwnicy naszych chłopaków! Starcie tytanów – już w następnym odcinku.

Drugi odcinek jest chyba odrobinkę mniej dopracowany, chwilami rysunek staje się wyraźnie niestaranny. Trudno też nie zauważyć, że Sakurai paraduje ciągle w jednej sukienczynie, ale przynajmniej sceny zawierające bieganie cały czas prezentują się wspaniale. Polecam też zwrócić uwagę na bardzo estetyczny ending.

Zupełnie na marginesie. Wygląda na to, że powiedzonka senseja, wraz z niegasnącą nadzieją  Kadowaki-senpaja do zarażenia wszystkich pasją do shougi i dziwnymi kocimi dowcipami Kohinaty będą stałym elementem programu. Pod względem humoru ta seria jest prawdziwą kopalnią sucharów.