Sytuacja, jak lubią mawiać rzecznicy różnych służb porządkowych, jest rozwojowa. Jak się dowiadujemy chyba już po raz trzeci lub czwarty (niezły wynik jak na początek drugiego odcinka), Japonii zagrażają najróżniejsze zagrożenia związane osobami, które są groźne, albowiem są groźne i mają willweary. Może to mieć związek z nielegalną imigracją, o której też już słyszałam w poprzednim odcinku. Na razie jednak testy nowego wyposażenia dla Jednostki 8 zostają przerwane wezwaniem na akcję. Jak się okazuje, miał właśnie miejsce kolejny z cyklu incydentów polegających na tym, że tajemniczy posiadać willwear rozwala coś i znika przed przybyciem policji, pozostawiając tylko wypalony na ziemi znak. (Pytanie: dlaczego Jednostka 8 dowiaduje się o tym dopiero za którymś razem, skoro jest przeznaczona do zwalczania tego typu przestępczości?). W nietypowym willwear Emilia rozpoznaje opracowaną w Polsce jednostkę Centaur, natomiast znakiem okazuje się logo pewnej firmy technologicznej, zamieszanej w aferę sprzed kilku lat, po której poleciały głowy w japońskiej policji. Tropy wydają się prowadzić do wyrzuconego wówczas ze służby funkcjonariusza.

Konieczność przeprowadzenia akcji odbicia zakładnika ujawnia dwie rzeczy. Po pierwsze, Emilia nie najlepiej radzi sobie obecnie w terenie. Po drugie i ciekawsze, sprawca okazuje się kimś zupełnie innym niż przypuszczano… Przynajmniej na pierwszy rzut oka, bowiem szybko wychodzi na jaw, że do jego głowy zostały wgrane wspomnienia mściwego policjanta. Ten wątek śledztwa prowadzi do badań niejakiego doktora Mashirao, a chociaż niebezpieczeństwo zostaje zażegnane, koniec odcinka pokazuje, że te wydarzenia mogły odsłonić tylko czubek bardzo dużej góry lodowej. Tu wypadałoby do „Titanica” porównać całe Active Raid…

Kiedy się biją, jest efektownie, a ten odcinek zawiera długą sekwencję podwodnego starcia przestępcy wyposażonego w jednostkę Centaur z Kurokim, który przy tej okazji wypróbowuje dodatkowy osprzęt o nazwie Falcon. Gorzej, kiedy zaczynają gadać, a jeszcze gorzej, jeśli widz spróbuje tego gadania posłuchać. Tak jak poprzednio, Active Raid próbuje udawać serię łączącą efektowną akcję z wątkami political fiction, ale nie umie stworzyć nawet iluzji realności – świat i jego rozwiązania są tak rozpaczliwie naiwne, jak w pierwszym lepszym shounenie z trzeciej ligi. Na plus tej odsłony mogę jednak policzyć to, że tutaj przynajmniej nie odsłonięto od razu wszystkich kart i nie zaprezentowano jednoznacznie, kto stoi za całym wielkim spiskiem. Bo że to się okaże spiskiem – nie wątpię.

Pewną pociechą dla fanów będzie zapewne także i to, że reprezentująca Polskę panna Emilia ma figurę laleczki Barbie. Za to projekt jej willwear kolorem i krawatem nawiązuje zapewne do szczytnych tradycji ZMP.