Liceum Binan pełne jest ludzi ekscentrycznych, zdolnych, silnych, inteligentnych i w ogóle. Ale żaden z nich nie jest w stanie oprzeć się dwójce nowych uczniów z wymiany, braciom Haruhiko i Akihiko Beppu, znanym także jako VEPPer. Aspirujący do miana galaktycznych idoli chłopcy to nowi przeciwnicy Klubu Obrońców Ziemi… Jednak ich metody działania różnią się od stosowanych przez samorząd – bracia nie przemieniają przypadkowych ofiar, ale na początek zdobywają armię wiernych minionków, spośród których wybierają najwłaściwszą osobę, by przywalić jej latającą wiewiórką prosto między oczy… Tymczasem nasi dzielni magiczni chłopcy jak zawsze prowadzą istotne dla sensu życia rozmowy, tym razem o różnicach między głównym bohaterem a postacią drugoplanową w prawdziwym życiu. Ale i tak wszystko blednie przy rozmowie o love hotelach… Pod koniec zaś oderwani od codziennych czynności bohaterowie muszą zmierzyć się z potworem-tofu.

Jeżeli miałam jakiekolwiek wątpliwości po obejrzeniu pierwszego odcinka, drugi rozwiał je całkowicie. Było wszystko to, co cenię i uwielbiam w tym anime – dziwaczne rozmowy, truchło senseia przerobione na wieszak, wombat w kokardkach, love hotel niebędący love hotelem, który nagle i niespodziewanie pojawił się naprzeciwko łaźni, magiczna przemiana w stylu idolkowym, z pieśnią na ustach, a także rozpikselowane twarze, czyli technologicznie zaawansowana ochrona tożsamości. Nowi przeciwnicy nie wzbudzają we mnie jednak tak ciepłych uczuć, jak uroczy samorząd. Mimo to jestem bardzo ciekawa, jak zareagują na informację, że nie wszyscy uczniowie dali sobie wyprać mózgi. Nie obyło się jednak bez rozczarowania – chociaż magiczny rzut wiewiórką w twarz jest super, niestety (przynajmniej na razie) zły futrzak z kosmosu nie dorasta do pięt lordowi Zundarowi. Przemiana antagonistów także nie porywa, chociaż pomysł z piosenką był świetny. Zobaczymy, co się z tego narodzi, bo wydaje się, że twórcy odrobinę odeszli od schematu potwora tygodnia, albo inaczej, nadal jest to on obecny, ale stanowi tylko dodatek do innych działań czarnych charakterów. Poza tym cieszy mnie, że Klub Obrońców Ziemi nadal podchodzi z dużym sceptycyzmem do walki z potworami, o czym świadczy ich reakcja na widok potwora-tofu.

Dobre wiadomość również w kwestii grafiki, która wydaje się staranniejsza niż w pierwszym odcinku. Owszem, nie obyło się bez kilku wpadek, ale twarze bohaterów, ze szczególnym wskazaniem na Yufuina, nie były krzywe czy zdeformowane. Wydaje mi się też, że tła obfitowały w więcej detali i ogóle całość została narysowana dokładniej, nie zawiodła też animacja. Muzycznie również jest dobrze – opening i ending uzależniają, a mroczne organowe tony, obecne w scenach z bliźniakami, skradły me serce.

Jest fantastycznie, zabawnie i pomysłowo. Widać, że twórcy nie odcinają kuponów i mają w zanadrzu jeszcze kilka szalonych pomysłów. Chłopcy nadal zaskakują zgraniem i rewelacyjnymi relacjami, jak również zdrowym podejściem do obowiązków. Więcej miłości proszę!