Być może osoby, które oglądały gdgd Fairies (sądząc po liczbie wystawionych ocen, nie ma ich wiele), wiedziałyby, czego się spodziewać po tej ekipie. Ja, niestety, nie wiedziałam. Owszem, wśród serii o krótkich odcinkach trafiają się lepsze i gorsze, mniej i bardziej oszczędzające na animacji, czasem niemal zupełnie się bez niej obywające, jak niektóre dzieła studia Trigger… Niemniej najlepszym, co mogę powiedzieć o Mahou Shoujo? Naria Girls jest „hermetyczne” – w sensie, nie mam pojęcia, co i kogo może w tym śmieszyć albo zainteresować.

Z zapowiedzi sezonu wnioskowałam, że będziemy mieć do czynienia z jakimś rodzajem parodii magical girls, do tego biorącym całą konwencję w dodatkowy nawias umowności. Streszczę te zapowiedzi: mieliśmy zobaczyć bohaterki, które w pogoni za popularnością postanawiają nakręcić serię magical girls i obsadzić siebie w rolach głównych. Proste? Co natomiast widzimy? Jak sądzę, „efekt ich działań”, czyli rzeczoną serię. Ośmiominutowe odcinki wypełniają nieruchome plansze i koszmarna animacja równie koszmarnych trójwymiarowych modeli, które zlewają się ze sobą, jeśli podejdą za blisko. „Dialogi” natomiast stanowi bełkotliwe i jednoczesne szczebiotanie trzech pań, które ani nie udają, że grają, ani nie udają, że rozmawiają. Sensu w tym nie ma do tego stopnia, że – jak podejrzewam – jest to w dużej mierze improwizacja.

Oczywiście wiem i rozumiem, że taki efekt jest zamierzony, że nie chodziło o to, żeby zaprezentować widzowi dziełko dopracowane i konwencjonalne. Muszę jednak przestrzec widzów: omijajcie toto szerokim łukiem, serio. Nie znajdziecie tu absolutnie nic, co mogłoby was zainteresować.