Wybaczcie spóźnienie, jednak praca rzecz święta, choć ciągle brzmią mi w uszach słowa redaktor naczelnej o pieczywie i kotach. Wracając do Tiger Mask W, muszę przyznać, że trudno się to ogląda. Trudno głównie dlatego, że twórcy nie są w stanie wykrzesać z widza żadnych emocji podczas seansu. Wszystko to jest niby poprawne, ma ducha oryginału ale jest też zwyczajnie nudne.

Jak było do przewidzenia, poprzednia zwycięska walka Tygrysiej Maski wywołała spore zamieszanie i Global Wrestling Monopoly żąda rewanżu, ale także przeprosin. Dowiadujemy się także, że sprawa jest delikatna, gdyż w przeszłości ktoś w tej masce zniszczył Jaskinię Tygrysa i teraz wszyscy za wszelką cenę starają się nie dopuścić do powtórki. Można więc powiedzieć, że opowiadana tu historia jest luźną kontynuacją tej sprzed lat. Monopol wzywa do podjęcia rękawicy, ale strony nie mogą dojść do porozumienia w kwestii ringu, na którym odbyć ma się walka. W sprawę włącza się kolejna organizacja zrzeszająca zapaśników, dzięki czemu pojedynek ma szansę odbyć się na neutralnym gruncie. Jest tylko jeden niespodziewany warunek: ma to być pojedynek drużynowy. Naprzeciw siebie staną więc Czarny Pyton z Ciemnym Tygrysem oraz Tygrysia Maska z dobrze zapowiadającym się młodym zawodnikiem z organizacji, która udostępniła ring (oczywiście działając we własnym interesie).

Sama walka jest relatywnie mało pasjonująca i jak poprzednio, kiepsko animowana. Niestety widać, że budżet tej produkcji jest niewielki i puszczanie oka do fanów starej serii raczej nie pomaga. Oczywiście drużyna Tygrysiej Maski wygrywa, a zapowiedź kolejnego odcinka prezentuje kolejnego przeciwnika, którym jest ponoć najpotężniejszy zapaśnik z Jaskini Tygrysa.

Niestety schemat „potwora tygodnia” przejadł się w anime już ładny kawałek czasu temu, a same postaci również pogrążają tę produkcję. Na razie nie udało mi się nikogo polubić i wszyscy, łącznie z głównymi bohaterami, są mi całkowicie obojętni. Może przez to walki nie wzbudzają żadnych emocji i jest mi kompletnie wszystko jedno, co wydarzy się na ekranie. Również postaci drugoplanowe, ze szczególnym uwzględnieniem menedżerek, ciągną serię w dół. Mam też wrażenie, że wszystko dzieje się za szybko, a całe wprowadzenie siłą upchnięto w połowie pierwszego odcinka, przez co w ogóle nie dociera do mnie, dlaczego Tygrysia Maska jest lepszy w zapasach od innych. Jedynym nasuwającym się wytłumaczeniem są wymogi scenariusza, ale to dla mnie niestety za mało. I tak przyjdzie mi się pomęczyć z jeszcze jednym odcinkiem, który prawdopodobnie nie zmieni mojego nastawienia do tej historii. Ale może wydarzy się jakiś cud…