Najbardziej schematyczny odcinek wszech czasów, pojawiający się w niezliczonych seriach, czyli szkolny festyn! Jak zaś wiemy, na szkolnych festynach liczą się przede wszystkim kafejki, domy strachów i przedstawienia teatralne. O, przepraszam, tutaj jeszcze zobaczymy kawałek wystawy klubu historycznego, ale to nie tam panowie osaczają bohaterkę, wiec mniejsza z tym.

Klasa Serinumy bardzo szybko decyduje się, co chce zrobić – cosplayową kawiarenkę. Bohaterka bardzo się zapala do pomysłu (bo może przebierać panów, np. w mundurki z bardzo znanej serii…) i zgłasza się do zbyt wielu obowiązków, w efekcie nie radząc sobie ze wszystkim. Ratować ją muszą jej chłopcy, którzy nieustannie wokół niej orbitują, jak na profesjonalny harem przystało. Status quo nie wszystkim panom się jednak podoba, szczególnie niezadowolony z niego jest Igarashi, zdeterminowany, aby zostać tym jedynym. W czwórkę dochodzą więc do kompromisu (tak, bez udziału bohaterki, bo po co?), że każdy z nich dostanie swoje pięć minut na krążenie po festynie sam na sam z Serinumą.

To, co następuje potem, to przegląd najbardziej typowych i nudnych zagrywek, jakie widzieliśmy już w ilościach hurtowych w innych seriach, do tego szybki i byle jaki, mający w zamyśle chyba śmieszyć, ale jakoś tak… Ile razy można przycisnąć bohaterkę do ściany i powiedzieć, że jest się mężczyzną (panowie muszą co chwilę o tym przypominać, jakiś kompleks?)? Pewnie niewiele mniej niż wylądować twarzą w jej piersiach. Chłopcy są zdeterminowani, by w końcu coś ruszyło, jednocześnie nie chcąc, aby któremuś z pozostałych się cokolwiek udało.

Sama bohaterka zaś… cóż, ewidentnie nie radzi sobie z panami w 3D i daje ze sobą robić, co chcą. Tyle szczęścia w nieszczęściu, że pod koniec wszyscy trochę się opamiętują, a Serinuma artykułuje w końcu, co jej na duszy leży. Nie, żebym spodziewała się jakichś większych zmian w kolejnych odcinkach – oczywiście poza klarowaniem się wybranka, ale już na tym etapie można zgadywać, kto nim w przyszłości zostanie.

Polecać Watashi ga Motete Dousunda osobom lubiącym romanse shoujo nie będę, bo w obliczu posuchy i tak rzucą na ten tytuł okiem. Niech jednak nie spodziewają się rzeczy dobrej, czy – nie dajcie bogowie – oryginalnej. Przygody Serinumy od początku korzystają ze znanych i przerobionych już wiele razy schematów fabularnych, nie dodając nic nowego od siebie. Całą sytuację z randkami w kolejności oraz tym, co się na nich działo, podsumowała zaś idealnie koleżanka Serinumy: to jak otome game!