Sugimoto i Asirpa w poszukiwaniu więźniów udają się do jednego z największych miast Hokkaido, Otaru. Wszystko jednak wskazuje na to, że wytatuowani uciekinierzy zapadli się pod ziemię, a właściwie mają na tyle oleju w głowie, żeby unikać miejsc, w których można by ich z łatwością zapamiętać lub rozpoznać. Mimo to bohaterom udaje się dowiedzieć czegoś pożytecznego – otóż nie są pierwszymi osobami rozpytującymi o ludzi z dziwnymi tatuażami. Kiedy Asirpa i Sugimoto opuszczają miasto, ktoś rusza ich tropem i chociaż udaje im się złapać tajemniczego „szpiega”, wkrótce okazuje się, że w lesie czai się na nich jeszcze ktoś.

Drugi odcinek jeszcze bardziej zaostrza apetyt na ciąg dalszy – mamy tu pościgi, pojedynki, polowania, a nawet food porn i survival. Co więcej, wszystkie te elementy doskonale współgrają, tworząc sensowną i wciągającą całość. Oczywiście nie zabrakło garści ciekawostek na temat życia Ajnów. Trochę zaskoczyła mnie ilość informacji zawartych w opisywanym odcinku, ponieważ dowiadujemy się całkiem sporo o zbiegłych więźniach i przede wszystkim ich przywódcy, którego tożsamość serio mnie zaskoczyła, ale i zaintrygowała. Poza tym sytuacja mocno się komplikuje, ponieważ na złoto poluje znacznie więcej osób niż bohaterowie przypuszczali, na dodatek wyjątkowo niebezpiecznych. Cieszy mnie także, że nie zabrakło chwili oddechu i oprócz emocjonujących scen znalazło się miejsce dla wyjątkowo uroczego wspólnego posiłku oraz pewnej bardzo zabawnej walki o przetrwanie.

Minusy? Z pewnością kilka paskudnych wpadek rysowników, widocznych głównie w projektach postaci. Nie czarujmy się, to była fuszerka, acz nie aż tak okropna jak komputerowy niedźwiedź. Inna sprawa, że tła wynagradzają wiele. Te drzewa, na bogów, jak one są pięknie rysowane! To samo tyczy się widoku Otaru czy gór. Muzycznie też jest niczego sobie. Ogólnie wrażenia nadal bardzo pozytywne i spora nadzieja na naprawdę rewelacyjne fabularnie widowisko z chyba najbardziej charyzmatyczną parą głównych bohaterów od dawna. Poproszę o dokładkę!