Sakuta nie próżnuje i poszukuje rozwiązania zagadki Syndromu Dojrzewania. Wskazówek szuka u Rio Futaby, która przedstawia mu znany eksperyment myślowy z kotem Schrödingera. Niestety, żadne z nich nie ma na razie pomysłu, co może powodować problem Mai Sakurajimy.

Bycie niezauważaną przez ludzi sprawia Mai ogromne problemy w życiu codziennym. Dziewczyn nie może zrobić nawet zakupów, więc musi prosić o pomoc Sakutę. Następnego dnia, gdy okazuje się, że sytuacja uległa dalszemu pogorszeniu, oboje spontanicznie udają się na wyprawę w poszukiwaniu osób, które nadal widziałyby Mai.

Najważniejsze tutaj są nie wydarzenia, a rozmowy pary głównych bohaterów. Dawno nie widziałem anime, które do tego stopnia opierałoby się na dialogach – chyba od czasu Bakemonogatari. Co więcej, te rozmowy są zrobione bardzo dobrze – są ciekawe, rozwijają fabułę i relacje między postaciami. Duże znaczenie mają także udane charaktery Mai i Sakuty – obydwoje są inteligentni, nie boją się wyrażać własnego zdania, poruszać trudnych tematów czy okazywać uczuć. Wydarzenia dzięki temu są przejmujące i wywierają ogromny wpływ emocjonalny na widza. Momenty poważne i dramatyczne robią odpowiednie wydarzenie, bardzo pozytywnie wypadły też chwile romantyczne, w których zdecydowanie czuć chemię pomiędzy postaciami. Całość dopełniają bogata mimika i mowa ciała bohaterów, doskonale podkreślające emocjonalność wydarzeń.

Jestem pozytywnie zaskoczony drugim odcinkiem Seishun Buta Yarou wa Bunny Girl Senpai no Yume o Minai. Seans okazał się czystą przyjemnością, a niepewna sytuacja budzących zdecydowaną sympatię protagonistów sprawia, że nie mogę doczekać się kolejnego odcinka. Widać też, że wprowadzone zostaną kolejne postaci i wątki związane z Syndromem Dojrzewania, więc jest na co czekać.