Po udanej ucieczce z pałacu Keyaruga wraz z Freiyą docierają do miasteczka Lanaritta. Na miejscu zastają chaos wywołany dziwną chorobą rozprzestrzeniającą się wśród ludności. Rzecz jasna główny bohater całą sprawę rozpracowuje, a na produkcji lekarstwa (a w zasadzie antidotum) chce zarobić pieniądze. Po co? W celu zakupu niewolnicy oraz zemsty na parze byłych towarzyszy Flare, którzy co noc „troszczyli” się o niego, gdy był pozbawiony świadomości i uzależniony od narkotyków.

Trzeci odcinek potwierdza w zasadzie to, co zobaczyliśmy w dwóch pierwszych. Tytuł ma dwa oblicza – z jednej strony znajdziemy tutaj trudną do zaakceptowania, brutalną i bezsensowną opowieść skupioną na seksualnych ekscesach, a z drugiej całkiem solidne podstawy fabularne działań bohatera. Jeśli zapomnieć o tej pierwszej składowej, widzimy, że Keyaruga umie zazwyczaj działać w sposób logiczny, radzić sobie w realiach świata przedstawionego, a także krok po kroku dążyć do realizacji celu. Nie brakuje tu rzecz jasna potknięć, ale są to zalety warte wyróżnienia. Co więcej, na tle narastają potencjalne niebezpieczeństwa, które na pewno skomplikują mu drogę do celu. Czy poradzi sobie z powrotem księżniczki Noir, zachłannymi kupcami, a także odkryciem przez pałacowe służby jego zagrywki z podmianą ciał? Czy uda mu się oswoić nową niewolnicę, która nie panuje nad agresją?

O tym wszystkim przekonacie się, oglądając kolejne odcinki! Jest to jednak zadanie dla wytrwałych, gdyż pierwsza i najbardziej rzucająca się w oczy cecha charakterystyczna tytułu, czyli sceny erotyczne z piekła rodem, może skutecznie zniechęcić większość widzów. Te fragmenty są po prostu tak odpychające, że przy kolejnej retrospekcji lub pokazie niecnych działań Keyarugi odechciewa się oglądać dalej. Odradzam tę serię wszystkim, których tolerancja na takie elementy oscyluje w granicach zdrowego rozsądku. Nie zmienia to faktu, że strona fabularna ma swoje plusy i może pozostawiać ciekawość, co wydarzy się dalej.