Nove (tak, wszyscy wiedza kim jest Nove, a jak nie, sprawdźcie sobie w kompendium) w trakcie powrotu do domu pustymi ulicami miasta napotyka tajemniczą kobietę, która przedstawia się jako High Queen Ingvalt. Zainteresowana jest ona informacjami na temat pozostałych dwóch królowych Belki – Olivie i Ixpellii, a nie uzyskawszy ich od Nove wyzywa ją na pojedynek. W jego trakcie okazuje się kilka rzeczy: po pierwsze, panienka jest małolatą, a to jest jej forma bojowa, po drugie,  panienka chce być silniejsza, żeby pokonać królowe, po trzecie zaś – panienka ma wyjątkową odporność na rzeczywistość, i nie przyjmuje do wiadomości informacji, że starożytna Belka nie istnieje, wojen też już nie ma, królowe są zwykłymi dzieciakami, a jak chce się wykazać, to Nove może jej pokazać, gdzie trenować sztuki walki.

Wynik pojedynku jest łatwy do przewidzenia – instruktorka zostaje pokonana, a Ingvalt oddala się w ustronne miejsce, by tam po powrocie do formy małoletniej malowniczo stracić przytomność. Co zdecydowanie ułatwia jej późniejsze zgarnięcie przez Teanę i spółkę, dokładne wypytanie, zbadanie i podtuczenie, zanim się ją wypuści do domu, z wymuszeniem obietnicy, że już nie będzie zaczepiała ludzi na ulicy, żeby spuścić im łomot. Przy okazji wychodzi na jaw, że panienka nazywa się Einhart Stratos, chodzi do pierwszej klasy odpowiednika naszego gimnazjum i ma w mózgu upakowane wspomnienia przodków. I nie, nie chce pokonać królowych, ponieważ są to królowe, ale żeby udowodnić, że nie jest słaba. Wiwat implementowane poczucie winy…

Jak na razie w obu odcinkach konsekwentnie są przedstawione obie główne bohaterki, z dużą ilością rozmów w tle i szczątkową walką. Grafika nadal jest na tym samym poziomie – duże głowy, duże oczy, kiksy anatomiczne, ładne puściutkie miasto. Oraz wsadzona nie z gruszki, ni z pietruszki scena prysznicowo-kąpielowa Fate, Nanohy i Vivid – nie, wcale nie widać, że komuś się przypomniało, że fanserwis się sprzedaje, zwłaszcza w Nanosze.

Za to taki króliczek-komputer by się mi się przydał…