Odcinek trzeci skupia się przede wszystkim na Sumiakim oraz kapitanie drużyny Takuyi Sekizanie, ponieważ obaj są w jakiś sposób powiązani z drużyną Keijo, z którą przyjdzie im się zmierzyć w towarzyskim meczu. Iwashimizu spotyka kolegę z gimnazjalnego klubu rugby i chociaż panowie odnoszą się do siebie przyjaźnie, wyraźnie widać, że Sumiaki wciąż przeżywa to, że przez niego przyjaciel nabawił się kontuzji. Jego trauma przekłada się na zachowanie na boisku – w kluczowym momencie chłopak nie potrafi zareagować i dopiero wściekły Gion, krzyczący na niego z ławki rezerwowych, jest w stanie postawić Iwashimizu do pionu. Zupełnie inaczej ma się sprawa Sekizana, który będąc w pierwszej klasie wraz z drużyną dostał od Keijo bolesną lekcję, jak powinno się grać w rugby. Mecz towarzyski to okazja do rewanżu i odzyskania honoru przez klub, dlatego kapitan daje z siebie wszystko na boisku.

Jeżeli ktoś liczył, że zobaczy szarżującego Giona, to srogo się zawiedzie, bo chłopak cały odcinek spędza na ławce, komentując wydarzenia i odpowiadając na pytania dotyczące rugby, zadawane przez menedżerkę zespołu. Zresztą stawiam za to serii olbrzymi plus, bo nie dość, że kapitan był na tyle mądry, żeby nie wystawić w pierwszym składzie nowicjusza, to jeszcze młody dostał rozkaz nauczenia się zasad dyscypliny i jest z nich odpytywany! Oczywiście nie mam wątpliwości, że zobaczymy Kenjiego w kolejnym odcinku, czyli w dalszej części meczu, ale ta odrobina realizmu naprawdę przypadła mi do gustu. Gorzej z resztą – mecz nie był szczególnie dynamiczny, twórcy wielokrotnie omijali ważne sceny, koncentrując się na zbliżeniach twarzy lub wrzucając retrospekcje. Widać, że producenci nie okazali się zbyt hojni, a to dopiero trzeci odcinek. A skoro przy tym jesteśmy, przeciąganie już pierwszego meczu, i to towarzyskiego, też nie świadczy zbyt dobrze o scenariuszu. Natomiast nadal punktują bohaterowie, sympatyczni, nawet jeśli zbyt ekscentryczni.

All Out!! trudno nazwać rewelacją, ale przynajmniej na razie zapowiada się lepiej niż Days, a już na pewno ma bardziej udanego głównego bohatera. Powoli dochodzi do siebie także Sumiaki, więc może i z niego będą ludzie. Cóż, nie jest to anime, na które człowiek czeka niecierpliwie, raczej niedofinansowany przeciętniak, ale dający się oglądać bez większych zgrzytów. Jedynym poważnym problemem może być brak wyjaśnienia zasad gry w rugby. Nie czarujmy się, to nie jest szczególnie popularny sport w Polsce i zapewne tylko nieliczni widzowie wiedzą, o czym mówią bohaterowie lub co oznaczają ich pozycje na boisku. Być może z czasem wyjaśnień przybędzie, ale na razie widz ma do wyboru oglądanie bez przygotowania lub lekturę Wikipedii przed seansem.