Heizou Hasegawa jest jednym z samurajów pilnujących porządku w dawnym Tokio z czasów feudalnych. To jedno zdanie właściwie mogłoby służyć za opis całego anime, jest to bowiem ekranizacja wielotomowej powieści, czy raczej wielotomowego zbioru opowiadań o stróżach prawa z okresu Edo i każdy z kolejnych odcinków będzie opowiadał o czym innym. Tym razem grupie Hasegawy przychodzi zmierzyć się z bandą zuchwałych złodziei, którzy przy okazji kradzieży dopuszczają się brutalnych mordów. Czy ma z nią coś wspólnego schwytany niedawno młody przestępca i jeśli tak, to co o nich wie?

Pierwszy odcinek jasno sugeruje, że Onihei kryminałem raczej nie będzie i nikt nie będzie rozwiązywał wyjątkowo skomplikowanych zagadek. Wygląda mi to raczej na okraszony odpowiednią ilością krwi i walk zbiór scen z życia dawnych policjantów – ot, poważniejsze i odrobinę nietypowe okruchy życia utrzymane w nieco nostalgicznym tonie, a przy okazji dosyć brutalne i skierowane zdecydowanie do starszych widzów. Zaprezentowana tu opowieść do szczególnie porywających czy zaskakujących nie należy, ale całość podana została w nietypowy jak na współczesne standardy sposób – dojrzale i bez zbędnych fajerwerków. Podobnie sprawa ma się z bohaterami, wśród których przeważają ludzie dorośli, jak na razie naszkicowani całkiem odświeżająco zwyczajnie. Bardzo przypadły mi do gustu realistyczne projekty postaci i stonowana kolorystyka, które zdecydowanie tworzą dojrzały klimat opowieści. Gorzej, że praktycznie na każdym kroku widać oszczędności, z potwornie niedopasowaną grafiką 3D na czele. Muzyka ma się nieźle, choć poza piosenką z napisów końcowych oraz instrumentalnym openingiem niewiele zapamiętałam. Obecnie takich anime prawie się nie robi i to właśnie unikatowość ma szansę być największym atutem jest serii, choć z drugiej strony wielkiej popularności też jej raczej nie przyniesie.

Demoniczy Heizou, który z tym samym uśmiechem na ustach będzie rozmawiał o pogodzie i torturował więźniów… Do usług…