Co do jednego się pomyliłem. Odcinki nie są połączone osobą głównego bohatera bo jak zauważyłem po ponownym zajrzeniu do odcinków pierwszego i drugiego, do tej pory mieliśmy okazję poznać trzech męskich bohaterów i trzy postacie kobiece. Odcinek trzeci poświęcony jest piersiom w ich treningowej formie czyli witamy na siłowni, gdzie hojnie obdarzona przez naturę instruktorka zapozna nas i bohatera z ćwiczeniami najbardziej eksponującymi biust.

Po trzech odcinkach widać jednak wyraźnie, o co chodzi w tej całej zabawie. Seria pomimo swojej biuściastej powierzchowności ma wyższy cel. Zawarte są w niej bowiem pewne walory edukacyjne, a dobór bohaterów stara się odzwierciedlać rzeczywiste sytuacje korporacyjne. Mamy więc pracownika nieradzącego sobie ze stresem i mającego myśli samobójcze, drugiego przytłoczonego nadmiarem obowiązków oraz szefa goniącego za wynikami, mamy też proste sposoby radzenia sobie z sytuacją poprzez pozornie błahe czynności, jak znalezienie sobie prostego celu (ochrona dziewczyny w metrze), czy też pójście na siłownię. Wszystko to podane w sosie z piersi który ma na celu przyciągnąć do ekranu grupę docelową i przykuć choć na chwilę jej uwagę.

Czy warto to oglądać? Dla niektórych na pewno przedstawione tu historie okażą się zwyczajnie nudne, ale grupa docelowa wydaje się na tyle jasno sprecyzowana, że raczej poza nią nikt nie znajdzie tu niczego interesującego, no chyba, że jest się ciekawym, jak wygląda korporacyjny wyścig szczurów od tej mroczniejszej strony. Szkoda, że strona graficzna nie zachwyca, ale też nie jest na tyle zła, aby odpychała. Nie zniechęcam, ale też nie polecam specjalnie, każdy chyba musi sam się przekonać, czy ta forma „uczenia przez zabawę” do niego trafia.