Ciąg dalszy przyg… znaczy scenek z życia pracowników Wagnarii. Tym razem mamy kolejny wgląd (poprzedni był w drugiej serii) w życie prywatne Katanashiego, który mieszka z trzema starszymi siostrami i jedną młodszą, i właśnie zostaje wydelegowany do złożenia raportu z rodzinnych wydarzeń. Tak, dokładnie, raportu. Czyli co kto robił, jak się czuje itp. Jak się okazuje szanowna rodzicielka nie mieszka ze swoja progeniturą (zajęta jest bardzo), ale chce wiedzieć, co robią, więc wysyła po sprawozdania pracującego dla niej byłego męża jednej ze sióstr. Który w dodatku jest masochistą (i jest z tego dumny) i nie przepuści żadnej okazji, żeby coś dla siebie „przyjemnego” uszczknąć z rzeczywistości. Na szczęście da widzów ogranicza się to do ekscytacji zniewagami słownymi, w końcu to nie ecchi, nie?

A potem mamy scenki w restauracji, bohatera ślepego jak kret, upitą siostrę, Todoroki, od której odbija się rzeczywistość, Inami w postaci pomnika, skutki bicia misiem i skutki nadmiernego picia alkoholu oraz bliskiego morderstwa Soumę (to ten niebieskowłosy kucharz). Przyznam, że w tym momencie podzielam jego odczucia… Cudem będzie, jeśli nie zadźga on Souty pierwszym lepszym kuchennym narzędziem, jaki będzie miał pod ręką… A ja będę mu kibicować. O.